به گزارش جهان نیوز، در همین حال، محسن هاشمی فرزند مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی می گوید: دست نوشته های مفصلی از ایشان به جا مانده است که نهایی نشده اما لحن و محتوای وصیت نامه سیاسی دارد که این اوراق در دفتر نشرمعارف انقلاب که مرکز تدوین و نشر آثار و خاطرات ایشان است، در دست بررسی و تنظیم است.

محسن هاشمی در پاسخ به این سوال که “بسیاری از مردم این سوال را دارند که تکلیف وصیتنامه آقای هاشمی چه می شود؟ آیا متنی که بتوان نام وصیتنامه بر آن نهاد موجود است؟” گفته است: “آخرین وصیت نامه رسمی آیت الله هاشمی رفسنجانی مربوط به سال ۱۳۷۹ و قبل از آنژیوی قلب ایشان است که کوتاه بوده و جنبه شرعی دارد، اما دست نوشته های مفصلی از ایشان به جا مانده است که نهایی نشده اما لحن و محتوای وصیت نامه سیاسی دارد که این اوراق در دفتر نشرمعارف انقلاب که مرکز تدوین و نشر آثار و خاطرات ایشان است، در دست بررسی و تنظیم است.”

وی در پاسخ به این سوال سایت جماران که پرسیده، “به نظر شما میان شخصیت و تفکر سیاسی آقای هاشمی به عنوان فردی عملگرا و امام به عنوان فردی آرمان گرا تر چه فصل مشترکی وجود داشت که اینچنین در ده سال پایانی عمر مبارک امام در کنار ایشان حضوری پررنگ داشتند؟” نیز گفته است: امام یک شخصیت آرمانگرای ذهنی یا ایده آل گرا نبود، ایشان یک مرجع دینی بود که حفظ مصالح مسلمین و قوام جامعه و خون مسلمان از بالاترین معیارها برایش محسوب می شد و به صورت طبیعی امام تمایل داشت برای اداره کشور به افرادی اعتماد کنند که احتیاط بر شتابزدگی و عقلانیت بر هیجان آنها غلبه دارد، به بیان دیگر آیت الله هاشمی رفسنجانی و شخصیت هایی نظیر ایشان چون شهید بهشتی، شهید مطهری و مقام معظم رهبری که مورد اعتماد امام برای اداره کشور بودند همه از روحانیون انقلابی اما معتدل و معقول محسوب می شدند.
 

به گزارش جهان نیوز، در همین حال، محسن هاشمی فرزند مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی می گوید: دست نوشته های مفصلی از ایشان به جا مانده است که نهایی نشده اما لحن و محتوای وصیت نامه سیاسی دارد که این اوراق در دفتر نشرمعارف انقلاب که مرکز تدوین و نشر آثار و خاطرات ایشان است، در دست بررسی و تنظیم است.

محسن هاشمی در پاسخ به این سوال که “بسیاری از مردم این سوال را دارند که تکلیف وصیتنامه آقای هاشمی چه می شود؟ آیا متنی که بتوان نام وصیتنامه بر آن نهاد موجود است؟” گفته است: “آخرین وصیت نامه رسمی آیت الله هاشمی رفسنجانی مربوط به سال ۱۳۷۹ و قبل از آنژیوی قلب ایشان است که کوتاه بوده و جنبه شرعی دارد، اما دست نوشته های مفصلی از ایشان به جا مانده است که نهایی نشده اما لحن و محتوای وصیت نامه سیاسی دارد که این اوراق در دفتر نشرمعارف انقلاب که مرکز تدوین و نشر آثار و خاطرات ایشان است، در دست بررسی و تنظیم است.”

وی در پاسخ به این سوال سایت جماران که پرسیده، “به نظر شما میان شخصیت و تفکر سیاسی آقای هاشمی به عنوان فردی عملگرا و امام به عنوان فردی آرمان گرا تر چه فصل مشترکی وجود داشت که اینچنین در ده سال پایانی عمر مبارک امام در کنار ایشان حضوری پررنگ داشتند؟” نیز گفته است: امام یک شخصیت آرمانگرای ذهنی یا ایده آل گرا نبود، ایشان یک مرجع دینی بود که حفظ مصالح مسلمین و قوام جامعه و خون مسلمان از بالاترین معیارها برایش محسوب می شد و به صورت طبیعی امام تمایل داشت برای اداره کشور به افرادی اعتماد کنند که احتیاط بر شتابزدگی و عقلانیت بر هیجان آنها غلبه دارد، به بیان دیگر آیت الله هاشمی رفسنجانی و شخصیت هایی نظیر ایشان چون شهید بهشتی، شهید مطهری و مقام معظم رهبری که مورد اعتماد امام برای اداره کشور بودند همه از روحانیون انقلابی اما معتدل و معقول محسوب می شدند.